Elmo ze mną nie rozmawia. Matylda powiedziała mi, że on powiedział, że wynoszę wewnętrzne sprawy dziecięcego pokoju na jakiegoś fejsbuka. I że jej to się też nie podoba.
Wróciłem do salonu. Mają rację, ale czego się nie robi dla PiaRu. Jednak sumienie mnie ruszyło, więc dziś dla zainteresowanych, kolejny odcinek poszukiwań zabójcy Pepe.
Zamki na piasku – Odcinek VI
Odświeżyłem trochę wygląd strony. Taka akcja w ramach dobrej zmiany w ramach kontynuacji. Wiem, że to trochę bez sensu, ale sens jest obecnie deficytowym towarem, jeśli wiecie o czym ja mówię…
Zapraszam do polubienia mojej oficjalnej strony na facebooku. Będę tam odzywał się częściej niż tutaj, bo tam będą short newsy. Tutaj rezerwuję sobie możliwość używania większej ilości liter do opisywania rzeczywistości.
Dla śledzących moją stronę, a tacy są, co zdumiało mnie wielce, kolejny odcinek poszukiwań sprawcy śmierci Pepe.
Chciałem napisać jeszcze coś mądrego o rzeczywistości mnie otaczającej, ale powoli przychodzi wiosna. I niech tak pozostanie.
No i nadejszła ta wiekopomna chwila jak mówił klasyk. Moja książka pojawiła się w księgarniach od Odry do Bugu. Na dowód prawdziwości tegoż faktu zdjęcie mojej córki Matyldy tryumfująco eksponującej książkę kupioną w księgarni Matras. Ukazała się ona, książka nie Matylda, dzięki poznańskiemu wydawnictwu Zysk i S-ka, któremu wielkie dzięki za zaufanie leciwemu debiutantowi. Tak leciwemu, że na okładce książki podano, że urodziłem się w 1975 roku. Pochlebia mi to i przyjmuję za dobrą monetę. Znaczy – nie wyglądam tak źle. Jednak w razie czego prostuję. Urodziłem się osiemnaście lat wcześniej, w czasach gomułkowskiej wersji dobrobytu. Obecnie żyję, tak jak wszyscy, w PIS-owskiej wersji dobrobytu. To według mnie, używając terminologii informatycznej, wersja 9.0 z drobnymi upgrade’ami po drodze. Wzruszenie nie pozwala mi dalej pisać, więc zakończę informacją, że fragment książki można legalnie pobrać w formie elektronicznej w księgarniach internetowych. No i oczywiście zachęcam do zakupu wersji papierowej lub elektronicznej.
Pozdrawiam wszystkich czytelników.
Otrzymałem dzisiaj wiadomość od koleżanki z którą kiedyś „robiłem w kulturze”. Otóż okazało się że przeczytała Zamki Na Piasku i domaga się jeszcze. No cóż, nie ma nic bardziej budującego jak świadomość, że ktoś ogląda twoje literki składane w słowa a te w mniej lub bardziej sensowne zdania. Powiem więcej, to jest zajebiste uczucie. Tak więc Cela – dla ciebie specjalnie aż dwa kolejne odcinki. I obiecuję, że już nie będę się ociągał z publikacją dalszych. Ciesze się, że doceniasz purnonsens organizacji i cieszę się również, że nie musisz w nim już uczestniczyć.
Ostatnio moje wpisy zamiast dotyczyć pisania, opowiadania i muzyki zajęły się innymi pierdołami. No cóż, emocje wyborcze z głowy przeniosły się na klawiaturę. Proszę o wybaczenie, chociaż nie obiecuje, że skrzecząca rzeczywistość znowu mnie nie sprowokuje do komentarza.
Czas zaprezentować kolejną część romansu biurowo-kryminalnego. Odcinek II tutaj, a tych którzy jeszcze nie zaczęli zapraszam na Odcinek I.